Naar aanleiding van de 100^ste verjaardag van de ILO ( International Labour Organisation) wordt er in een plenaire commissie ( Committee of the Whole) onderhandeld over een gemeenschappelijke “Verklaring met betrekking tot de Future of Work”, die richting aangevend moet zijn voor de komende honderd jaar.  

In afwijking van het normale onderhandelingsproces, dat in principe over twee jaren is gespreid en dat vertrekt van een reeds onderhandelde basistekst, heeft het bestuur van de ILO geopteerd voor een éénjarig proces, vertrekkende van een ontwerptekst die werd opgemaakt zonder inspraak van de “constituants” van de ILO, zijnde de vertegenwoordigers van de overheden en de werknemers- en werkgeversorganisaties, de eigenlijke leden van het wereldparlement van de arbeid.  

Dit proces loopt dan ook niet van een leien dakje. Werkgevers en werknemers hebben één woordvoerder, die als enigen de respectievelijke standpunten kunnen brengen.  Het is onze taak als afgevaardigden van de werkgeversvertegenwoordiging om het werkgeversstandpunt mee vorm te geven en onze woordvoerder te steunen en te voeden met argumenten.

De 187 lidstaten mogen daarentegen elk individueel tussenkomen in het onderhandelingsproces, met zeer lange debatten tot gevolg.  Zo werd er bijvoorbeeld gedurende meer dan twee uur gediscussieerd over alternatieven voor het woord “strenghten”.   Om uiteindelijk te moeten constateren dat geen enkel van de synoniemen “reenergize, revitalize, reinvigorate” … de goedkeuring kon wegdragen van alle onderhandelaars, waarna dit naar de drafting commissie werd verwezen die last minute de complexe knopen zal moeten ontwarren.  Een slordige 550 amendementen worden zo aan een slakkengang door deze molen gedraaid. Avond- en straks mogelijke ook nachtsessies zijn ons deel. Geduld is hier dus een noodzakelijke en schone deugd.

Ondertussen terug in België wachten we in spanning af of er uiteindelijk een compromis over deze tekst zal kunnen gevonden worden.  De toekomst is het waard.